In mijn thuiskantine

Nadat ik gedoucht heb en in de spiegel mezelf graag wil laten geloven dat uitgroei dè trend van 2020 gaat worden, kies ik met zorg een leuke outfit. Ik ben gestopt met roken. Hoe lang? 8 kilo geleden! Ik pak een spijkerbroek waarvan ik vrees dat ook die op de stapel "past niet meer" moet, maar zit als gegoten. Huh?! Yes!

Holderdebolder van geluk stuiter ik de trap naar beneden en daar staat ze, mijn personal trainer, mijn gedragswetenschapper, mijn heldin, onze Sint Burnout. (Applaus voor Sint Burnout graag!) Riempje om, jasje en laarsjes aan en gaan! Sintburnout trippelt vrolijk naast me en opeens horen we een hond blaffen. Vanuit een houtstek? Met een blauwe muts? Met een kettingzaag? Oh gelukkig zeg; het blijkt buurman Willem die een hond na doet, om zo Sint Burnout te doen laten denken dat er een hond tussen het hout verstopt zit. Sint Burnout kijkt en loopt vrijwel meteen door. Ongeïnteresseerd zelfs. Ik verontschuldig mij voor het gedrag van Sint Burnout en bedank buurman Willem voor deze een-akter. Glimlachend loop ik verder en vervolg mijn rondje.

Het is fris en de zon komt er langzaamaan door, het wordt een mooie dag. Oh nee...ik GA er een mooie dag van maken. Ik begroet mijn buurvrouw, die ook de hond gaat uitlaten en vanaf zijn keukentafel-in-de-woonkamer-werkplek zwaait de buurman, bellend en met een vriendelijke lach heel vrolijk naar me. Sint Burnout loopt onverstoorbaar verder. Brokjes, brokjes en nog eens brokjes. Fijn dat brokjes de enige zorg kunnen zijn. Ik ben nog steeds uitgelaten, want op Dag 12 in thuiskantine, (wees eerlijk dat klinkt toch net even wat gezelliger dan quarantaine. Ik vind quarantaine zo'n rotwoord...) ga ik straks boodschappen doen en dat is echt een uitje aan het worden. Briefje maken, wat hebben we echt nodig? Wat gaan we volgende week woensdag eten? Zou er nog voldoende toiletpapier zijn? En waar boodschappen doen voor mij altijd een , ik-flodder-snel-even-langs-de-winkel- bezigheid was, stap ik nu trots en heel zelfverzekerd de winkel binnen , gestructureerd en gecontroleerd, voorzien van een BOODSCHAPPENBRIEFJE pak ik als boodschappen-doen-expert mijn boodschappentas heel overzichtelijk en efficiënt in.

Zo trots als een pauw loop ik de winkel uit, til de tassen in de auto en ik rij, me keurig aan de snelheid houdend, naar huis. En natuurlijk de radio aan, heel hard ook! Journaal. Ik hoor nog net het woord Co...en druk het weg. Nu even niet...
...Keep smiling...Keep shining...
Knowing you can always count on me, for sure
That's what friends are for
For good times and bad times…schalt het door de boxen. 

Gerja Dolsma
Bedrijfscounselor Mijn Brein