In afwachting

Jongste leukerd zit met een gezicht als een oorwurm tegenover me aan het rekenwerk. Want niet blij met de strenge thuis-juf. Thuis-juf zelf probeert vooral moeder te blijven in plaats van juf. En ik probeer ook mijn eigen werk te doen, zoals de meeste dinsdagem achter de laptop, bezig met de planning van social media, bijwerken van mijn website en mailen..

Ik merk dat ik me niet helemaal kan concentreren, mijn gedachten gaan toch naar vanavond. Weer een persconferentie met Mark Rutte. Ergens hoop ik op iets meer ruimte, zo met de meivakantie in zicht zou ik de meiden zo gunnen dat ze met vriendinnen naar het zwembad zouden kunnen.

Het leidt me ook af omdat ik het gevoel heb dat ik in afwachting leef van het moment dat het “nieuwe normaal” voorbij is. Want ik weet niet hoe jullie het ervaren, maar ik heb echt liever de samenleving waarin we elkaar spontaan kunnen opzoeken of naar een leuk event kunnen.

Ik leef vandaag in afwachting, want ik weet niet wat er komen gaat vanavond. En eigenlijk is dat natuurlijk altijd zo. Want ik kan mijn plannen maken, maar het leven is niet maakbaar. Het is kwetsbaar, uniek, onzeker, prachtig en onvoorspelbaar. Dat hebben we de laatste tijd allemaal mogen ervaren. Leven met die onzekerheid is niet altijd makkelijk, vind ik.

Tijdens het opschrijven van dit blog (die by the way over opruimen in crisistijd zou gaan..) speelt er een zinnetje door mijn gedachten: God omgeeft je steeds, Hij is er bij. Deze zin is voor mij de waarheid in alle onzekerheid en afwachting van wat komen gaat. Het geeft me fundament in onzekere tijden en vertrouwen om rustig af te wachten.