Para-atleet Joël de Jong: “Mijn blade hielp me mijn beperking te accepteren”

In 2024 neemt Joël voor de tweede keer deel aan de Paralympische Spelen. Hij kijkt ernaar uit. Dat enorme, imposante stadion in Parijs, met zijn hele familie op de tribune. Hij komt uit op de honderd meter sprint en het verspringen. De 22-jarige atleet is in topvorm; in juli 2024 schrijft hij een wereldrecord verspringen op zijn naam. Toch vindt hij het bijzonder om in Parijs te mogen uitkomen voor Nederland. Niet alleen omdat het nu eenmaal de Spelen zijn, maar ook omdat een topsportcarrière iets is waar hij nooit van had durven dromen. Zeker niet vlak na zijn beenamputatie. 

Beenprothese in plaats van scootmobiel 

Joël is vier jaar als bij hem botkanker wordt geconstateerd. Halverwege de slopende reeks van veertien chemokuren blijkt dat zijn been moet worden geamputeerd. Door de beperkte informatie die zijn familie ontvangt, zijn zij ervan overtuigd dat Joël nooit meer zal lopen – een scootmobiel is al in bestelling. Maar een doortastende revalidatiearts maakt korte metten met dat doemscenario. Joël leert opnieuw lopen met een beenprothese. Niet lang erna leert hij rennen. En dan gaat het snel.

Clubkampioen tennis in de jeugd

“Mijn moeder vond het belangrijk dat ik gewoon kon meedoen met de rest. En dus voetbalde en tenniste ik gewoon mee met de andere kinderen. Toen al was ik behoorlijk competitief. Ik trainde net zo lang tot ik op het niveau van de rest zat. Eindeloos stond ik op de tennisbaan mijn slag te oefenen. Uiteindelijk werd ik zelfs clubkampioen bij de jeugd.” 

Trots rondlopen

Hoewel Joël alles lijkt te kunnen met zijn beperking, zorgt hij er in zijn puberteit toch voor dat zijn prothese zo min mogelijk zichtbaar is. Dat verandert als hij met atletiek in aanraking komt. “Samen met andere kinderen die ook een beenprothese hadden, mocht ik op het EK atletiek van 2016 een blade uitproberen. Die dag zag ik overal kinderen trots met hun blade rondlopen. Iedereen was lekker aan het sporten, had plezier. Niemand schaamde zich voor zijn prothese. Op dat moment besloot ik dat ook niet meer te doen. Het werd tijd dat ik mijn beperking ging accepteren.” 

Topsporter op Papendal

De blade betekent meer voor Joël dan alleen acceptatie. Het betekent ook het begin van een passie voor atletiek. “Ik bleek meteen al goed met de blade te kunnen rennen. En ik was snel!” Joël gaat op atletiek en besluit na de middelbare school een topsportcarrière na te jagen. Hij verhuist naar Amsterdam, waar hij zijn studie Fysiotherapie combineert met een fulltime trainen. Inmiddels traint Joël op sportcentrum Papendal en heeft hij een rits aan Europese en wereldtitels op zijn naam staan. In 2021 staat hij voor het eerst op de Paralympische Spelen. In 2024 leeft hij opnieuw de paralympische droom. 

Atletiek als teamsport

Joël beseft goed dat zijn successen niet alleen aan hemzelf te danken zijn. “Atletiek is een individuele sport. Maar dat betekent niet dat ik het alleen doe. Ik heb een geweldig team om me heen. Van mijn coach tot prothesemaker, van fysiotherapeut tot diëtist. En natuurlijk mijn familie, in het bijzonder mijn moeder. Zij heeft me overal naartoe gereden en me gesteund. Zonder haar was ik niet eens in de buurt gekomen van de topsport. Als ik goed presteer, voelt dat niet alleen als mijn verdienste. Het is de verdienste van ons allemaal.” 

Lees hier meer Supporter van Sport verhalen

Als Supporter van Sport stimuleert Univé sporten en bewegen. We willen dit toegankelijk maken voor iedereen. Omdat wij geloven dat iedereen de kans moet krijgen om te kunnen sporten en bewegen. Voor jong, oud, met én zonder beperking. Om gezond en fit te blijven, je goed te voelen en mensen te leren kennen, is bewegen het sleutelwoord en belangrijk voor ons allemaal. Daarom supporten we vele landelijke clubs en lokale verenigingen, evenementen en initiatieven voor de top- en breedtesporten. Zo zijn we onder andere partner van Fonds Gehandicaptensport.