Van Ferrari tot rieten dak: als standaardoplossingen niet volstaan
Van een Ferrari-importeur tot een dochter die worstelt met een leegstaand ouderlijk huis: achter veel voordeuren schuilt een bijzonder verhaal. Adviseur Mike Chaney laat zien hoe Univé op deze momenten het verschil kan maken. Door verder te kijken dan standaardprocedures. En mee te denken met de specifieke situatie van de klant. ”Als er een vraag bij ons binnenkomt, dan zijn we altijd benieuwd wat daarachter zit.”
Expertise maakt het verschil
“Vanaf het moment dat ik hem voor het eerst aan de lijn had, hadden we een klik. Autoliefhebbers onder elkaar. Ik had in mijn studententijd al een baantje als privéchauffeur gehad en daarna verkocht ik autoverzekeringen. Hij was manager bij een grote multinational en reed in een Aston Martin – geen standaardmodel, dat had ik al snel gezien.”
“Een tijd later kwam hij met een ongewoon verzoek. Hij wilde een tweedehands Ferrari laten verzekeren. Een bijna onmogelijke vraag, als je het vanuit verzekeringsperspectief bekijkt. Want de onderdelen zijn peperduur om te vervangen. En met de snelheid die zo’n wagen kan bereiken is het risico op ongelukken extra groot. In dit geval liep het importproces ook nog vertraging op en dreigden de schadevrije jaren te verlopen. In dat ingewikkelde traject heb ik hem constant bijgestaan.”
“In dit proces hielp het wel dat ik zelf ook wat verstand van auto’s had. Zo zag ik bijvoorbeeld dat hij een BMW bij ons verzekerd had die sneller kon dan de Ferrari: dat kon dus geen reden om de aanvraag af te wijzen. Mede hierdoor konden we de aanvraag uiteindelijk tóch goedkeuren. Een jaar later kreeg ik nog een appje: ‘Ik ben je nog een ritje verschuldigd. Wanneer kun je?’ En niet veel later zat ik naast hem in zijn Ferrari. Dat zijn dan wel de krenten in de pap.”
Hoe geduld kan lonen
“Laatst kreeg ik ook een vraag van een klant die al een tijd bij ons verzekerd is. Ze belde me op met het nieuws dat haar vader was overleden. Haar moeder woonde toen al een tijd in een verzorgingshuis. Daardoor was het ouderlijk huis, een enorm pand met een rieten dak, leeg komen te staan. Moest ze het huis nu verkopen of aanhouden? Ze wist het nog niet.”
“Bij mij gingen alle alarmbellen rinkelen: een leegstaand huis, een rieten dak. Dat betekent een groter risico op brand, waterschade of vandalisme. Haar ouders waren al jaren klant bij ons en daar hoorde het huis al die tijd al bij. Maar op deze manier was dat huis een te groot risico voor ons. Ik belde de vrouw op, om haar nog eens op dit risico te wijzen. Uiteindelijk zouden we samen een oplossing moeten vinden. Ik moest wel een paar keer bellen en kon haar soms moeilijk bereiken, want volgens mij had ze van alles aan haar hoofd in die tijd.”
“We gaven haar wat extra tijd om haar zaken op een rijtje te krijgen, door de verzekering te verlengen. Zoiets doe je dan ook vanuit de goede band die je in al die jaren met elkaar hebt opgebouwd. En het mooie was dat de vrouw, na lang twijfelen en afwegen, uiteindelijk zelf met de oplossing kwam. Ze zou zelf in het ouderlijk huis gaan wonen. Inmiddels was de waarde van het huis gestegen, sinds de laatste keer dat het was getaxeerd. Met de hogere premie, die we daardoor moesten vragen, ging zij ook akkoord. Dat is toch een teken dat we iets goed hebben gedaan.”